Boję się, że nie będę miała pracy. Boje się, że nie będę miała pieniędzy na potrzeby i życie. Boję się, że nie będę mogła mieć dziecka. Boję się stać niepełnosprawna. Boję się na dźwięk latających samolotów, że zaraz spadnie bomba. Boję się przebywać w miejscu obozu zagłady. Boję się kleszczy. Wciąż boję się być sobą. Boję się samotności. Boję się, że nie zdążę zobaczyć wszystkich miejsc, które pragnę odwiedzić za życia. Boję się, że zostanę niezapamiętana. Boję się agresji innej osoby i własnej. Boję się toksyczności drugiego człowieka. Boję się, że nie zdążę zrobić wszystkiego, co chcę tu zrobić. Boję się stania w miejscu. Boję się być zależna od kogoś. Boję się odrzucenia.

Jestem filozofką podróżniczką. Uwielbiam zjadać kiwi. Jabłko też. A z warzyw kalarepę. Lubię zaczynać zdanie od bo, ale. Nie lubię słowa ponieważ, zawód i… w sumie jeszcz3 kilku. A! Trigger - wzbudza we mnie negatywne odczucia. Ale nie pamiętam tych słów. Lubię jeździć autostradą i nie lubię wybojów na drodze. Jestem aktywistką i społeczniczką. Nie umiem żyć bez podróży i w rutynie. Szybko się nudzę. Nie lubię, gdy ktoś mnie pospiesza, a mam potrzebę kopniaka w tyłek mówiącego idź dalej. Potrzebuję tupnięcia nogą, mówienia własnego zdania i zrozumienia. Najadam się spełniając się zawodowo. Umiem najeść się widokiem i przytuleniem. Uważam, że w podróży można wiele się o sobie nauczyć. Według mnie jestem skrzyżowaniem Daliego z Witkacym. Jestem ogniem. Tylko wodzie udaje się mnie zbalansować. Uważam, że wsparcie jest bardzo ważne. Natura to lekarstwo. Nie potrafię żyć bez pisania. Nie umiem wyrazić emocji mówiąc własnymi słowami, mogę zatańczyć, pokazać, napisać.

Najbliższa mi osoba twierdzi:

„Ciebie jednym słowem nie idzie zdefiniować. Jesteś mixem 😀 Jesteś jak melancholijny artysta z cechami choleryka który czaruje swoim urokiem i talentem i jest pełnym miłości której uczy się okazywać i mówić o niej 😗”

O osobie, która zamieniła z nieznajomym z 25 zdań w ciągu 5 dni:

„Cześć znów. Prosiłaś o słowo dla ciebie, o tobie. Trudno mi powiedzieć o całej tobie, bo na to mało cię poznałem, jak byliśmy dosyć dużą grupą. Mogę powiedzieć moje skojarzenia na temat ciebie w tym wycinku czasu, w jakim spotykaliśmy się. I moje wrażenia wyrażają takie obrazy, jak: wpuszczanie światła na skarby w skrzyni, otwieranie skarbów dla tych, których one interesują.”

Jestem tu i teraz. To ostatnie sama sobie przypominam.